Mijn naam is Theo van Bennekom,
Sinds 2016 ben ik lid van Biljartvereniging Nieuwegein.
In mijn jeugd had ik wel eens een keu in mijn handen gehad op een jeugdvereniging in Utrecht. Daar kon je dan afschrijven voor een kwartiertje biljarten of tafeltennissen. De animo voor het biljarten was daar vele malen groter dan voor het tafeltennissen. Op een gegeven moment werd op die jeugdsoos door enkele vrijwilligers een biljartvereniging opgezet, maar ik had mijn keuze toen al laten vallen op de tafeltennissport.
Regelmatig schreef ik toch ook wel af op de biljarttafel. Vooral het spelletje 10 over rood was bij ons erg populair. Mijn talenten reikten niet zo ver dat ik de 10 ooit gehaald heb. Mijn biljart carrière was zo rond mijn 16 e levensjaar wel over.
Na in mijn verdere leven veel met tafeltennis en basketbal bezig te zijn geweest naderde rond 2015 mijn pensioengerechtigde leeftijd. Een moment om te gaan nadenken over hoe de grote hoeveelheid vrije tijd die dan op je afkomt een nadere invulling kan worden gegeven. Met mijn buurman ben ik op een zaterdagmiddag eens gaan kijken op de biljartvereniging in Nieuwegein en daar sloeg na vele jaren de vonk weer over.
Aangemeld als lid en als man met veel vrije tijd al snel gevraagd om toe te treden tot het bestuur van BVN.
Daar ging ik in 2017 eens kijken bij het door Ruud van der Horst georganiseerde Parkinson toernooi.
Wat ik daar zag maakte direct grote indruk op mij.
Mensen met een beperking die binnenkomen, soms over de trap, maar enkele ook met de traplift, die elkaar bijna allemaal herkennen, heel geanimeerd een kop koffie met elkaar drinken en eigenlijk niet kunnen wachten om met het spelletje te beginnen. Tijdens het biljarten gaat het er best wel fanatiek aan toe. Het gaat bij enkele spelers niet alleen om het spelletje, maar zeker ook echt om te winnen.
Geweldig om te zien en mee te maken hoe deze mensen met zo’n grote passie achter de tafel staan te spelen. Ik heb me dan ook direct aangemeld om jaarlijks te komen tellen en schrijven. Lastig daarbij is wel hoe je precies om moet gaan met alle regels. Hoe beoordeel je een touche en een biljardé bij deze spelers? Gelukkig wordt van ons verwacht om, waar nodig, wat vrij met de regels om te gaan.
Vanaf mij n 2e toernooi heb ik in Harry van der Made een vaste maat gevonden om samen te jureren. Ik denk dat wij er samen in slagen om de spelers op de aan ons opgeven tafel op een prettige manier van goede arbitrage te voorzien.
Ondertussen heeft dit toernooi er ook toe geleid dat ik wekelijks met Gerard Bos, een van de deelnemers van het toernooi wekelijks een middag te biljarten. Gerard was een van mijn teamgenoten op de tafeltennisvereniging van Nieuwegein voordat ook bij hem Parkinson toesloeg.
Wij maken er iedere week, als hij daartoe in staat is een gezellige maar ook fanatieke biljartmiddag van. Wij beleven hier allebei erg veel plezier aan.
Ik hoop dat alle spelers van dit toernooi nog lang in staat zullen zijn deel te nemen en zal, waar mogelijk graag nog vele jaren deel uitmaken van het begeleidingsteam.
Theo van Bennekom.
Maandelijkse archieven: november 2022
Bericht van deelnemers….. Parkinson dagbehandeling Middelburg.
Eindelijk was het weer zo ver. Na weken trainen met elkaar, op naar Nieuwegein. Vorig jaar won iemand van onze groep de eerste prijs. Dus ik had gezegd, dat we minstens met 1beker naar huis moesten gaan, anders moesten ze van mij terug lopen. Is uiteraard een goeie therapie, want voor Parkinson is bewegen belangrijk. Dus met goede en frisse moed verzamelden wij ons om 7:00 bij de dagbehandeling en vertrokken met onze vorige kampioen richting Nieuwegein. 5 Biljarters die Middelburg zouden verdedigen om de titel. En onze Rob was mee in gedachten. Helaas voor 2e kon hij niet mee i.v.m. gezondheidsklachten en achteruitgang. In de bus was koffie mee en lekkere koffiekoek.
En met veel kletsen ging de reis sneller als verwacht. Ook kwamen de ideeën op voor een kerstspel. Onze Albert zit boordevol ideeën. Zo heeft hij ook iedereen geholpen met trainen en opgegeven voor het toernooi.
Bij aankomst stond er koffie en gebak klaar en konden we even bijkomen van de lange reis en bij praten met de mede biljarters. Voor het eerst waren er ook deelnemers uit Goes dus daar moest uiteraard ook kennis mee gemaakt worden. Dit was alleen wat later op de dag.
Het was er erg warm, waar iedereen erg last van had. Onze Pieter had veel last van freezings en kwam maar niet vooruit. Dus biljarten ging niet zoals het moest. Iedereen had het warm en hadden niet hun dag. Helaas niemand die de finale had bereikt, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben met iedereen een hele gezellig dag gehad. Het was net of we even konden vergeten dat Parkinson aanwezig was. Even met elkaar gezellig biljarten en ’s avonds gezellig nog een hapje eten.
Onze complimenten naar de organisatoren en de plek waar we terecht konden. De eigenaar geeft je echt een warm welkom en zo hebben we dat ervaren. De service was helemaal top door de werknemers. Niet alleen voor degene met Parkinson, maar ook de begeleiding/familie/vrienden werden goed verzorgd.
Helaas geen beker mee naar huis, maar wel met een goed gevoel dat we weer konden nagenieten van deze ervaring. We waren moe en het was ook veel rustiger in de bus als op de heen weg. De dag erna kregen we een afmelding van onze Albert, hij was toch te moe om te komen.
Maar dat snapte ik wel, want hij liep nog maar bij Gorkum. Ik had gezegd, geen beker is naar huis lopen. (Hij lag gewoon nog thuis op bed hoor)
Hopelijk weer tot volgend jaar,
Groetjes van de biljarters Piet Vermeulen, Piet van der Heijden, Hans Smit, Albert Menheere, Chris Budding.
Tonnie de Wijze onze chauffeur, Geleyn de Putter en Marjan de Schipper werknemers Parkinson dagbehandeling Middelburg.