Bericht van een deelnemer… Albert Menheere

Graag wil ik me eventjes voorstellen……

Ik ben Albert Menheere, een rasechte Zeeuw, en woon samen met mijn vrouw in het mooie , culturele en meestal zonnige Middelburg. U weet het toch…Zeeland heeft de meeste zonuren ? Hopelijk levert dit verhaaltje van mij een bijdrage aan die personen met Parkinson , dat zij gaan bevestigen dat biljarten een duidelijke meerwaarde  geeft.

Allereerst, wil ik graag Ruud van der Horst, de oprichter en geestelijke vader van het toernooi, complimenteren voor zijn grote inzet, maar ook mijn waardering uitspreken dat hij de Stichting , bestuurlijk en gezond heeft achter gelaten.

Parkinson komt plotseling bij je inwonen….en dan ?

In 2013 kreeg ik te horen van mijn neuroloog, dat er een nieuwe huisgenoot permanent in mijn huis is komen wonen….Mister Parkinson. Je wordt dan wakker geschud uit het naïeve idee van mij kan niets overkomen. Ik was niet bestand tegen de gevolgen van een gestoorde aanmaak van dopamine in mijn grijze massa…..chronisch en progressief aldus de neuroloog. Je gaat dan relativeren en probeert ook te anticiperen. De eerste 4  jaar hadden wij best wel een goede relatie met Parkinson, maar daarna begonnen de cognitieve stoornissen waar je mee moet “dealen “. Multitasking is er niet meer bij, traagheid, apathie, kennis, inzicht, concentratie en wisselende stemmingen. Je voelt jezelf veranderen, zowel geestelijk als lichamelijk . Het meest pijnlijke is de “bodylanguage” van mensen die je ontmoet , en het incasseren van het gegeven dat je iets niet meer kan doen of kan betekenen voor je medemens. Mensen van buitenaf zien de buitenkant van jou, niet de binnenkant, ze moeten eens meer empathie tonen.  Piekeren probeer ik te vermijden, want bezig zijn is een goede zaak, maar wel met rustmomenten !  Biljarten is voor mij een belangrijk “werkwoord” geworden , zeker nu ik het nog kan. Echter , er zijn jammer genoeg ook lotgenoten die het biljarten vaarwel moeten zeggen, en hoe vullen die hun ontspanning en sociale contacten dan in ?

De biljartsport voor Parkinson……dat raakt je !

Ik weet nog goed, het was  in 2016 ,toen ik met mijn biljartmaatje Rob aan het toernooi deelnam. Wat ik daar zag…..enkel gemotiveerde lotgenoten, die in een gezellige , collegiale sfeer aan het biljarten waren. Sommigen werden zelfs staande gehouden door hun echtgenote. Dat zijn de “echte mensen  zei ik tegen Rob . Maar tegelijkertijd besefte ik ook  dat dit ook mogelijk mijn voorland zal zijn. Ik heb die dag met veel lotgenoten gesproken, ook met de echtgenotes. Een bijzondere ervaring, als je ziet hoe Mister Parkinson wordt overtroefd door de passie van de deelnemers. Vanaf dat moment heb ik diep respect gekregen voor deze doelgroep. Wij, lotgenoten, met al onze beperkingen kunnen gelukkig een beroep doen op diverse instanties, zoals Dagbehandeling Parkinson waar een multidisciplinair team je kan begeleiden . Je eigen echtgenoot die je mantelzorg geeft, Parkinson Café , lotgenoten contact, Parkinson verpleegkundige. Van groot belang is ook het signaleren van eigen beperkingen , maar ook het tonen van initiatieven die het algemeen belang dienen. Ook dit jaar zijn er weer ontzettend veel geraniums verkocht……..een verloren kans !

Was het maar zo, dat het lichtje gaat branden bij de diverse biljartverenigingen om mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking de kans te geven om het biljartspel te beoefenen ( wat zij ooit vroeger deden) in verenigingsverband. Verpleeg en Verzorgingshuizen etc. hebben veelal een biljart staan, geef omwonenden ook de kans om samen met de bewoners/ patiënten het biljarten te beoefenen en evt. te begeleiden. Maak eens een praatje met de directie. Moet je wel veel moeite voor doen, maar het werkt. De aanhouder wint !

Met groeten, Albert Menheere.

Geplaatst in Bericht van een deelnemer.